Helena Buczyńska

data urodzenia: 2.12.1894 Szczygry k. Kurska

data śmierci: 21.12.1957 

aktorka,reżyser;

 Ukończyła gimn. we Lwowie oraz Klasę Dramatyczną przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Debiutowała 1.07.1914 w T. Letnim w Warszawie w roli Jewdochy   (Sędziowie ), w sez. 1914/1915 występowała w warszawskim Teatrze Komedia i Teatrze na Dynasach . Od 1915r. w Rosji, gdzie także grała m.in. w Teatrze Polskim w Moskwie. Od 1922 r. już w Polsce w warszawskim Teatrze Maska i Stańczyk, potem w Teatrze Reduta (1922/23 ). W latach 1923 – 1925 występowała w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie . grała wówczas Marię z Magdali ( Judasz wg. K. Tetmajera ), Puk ( Sen nocy letniej ). W latach 1925 – 1928 w warszawskich teatrach rewiowych : Qui Pro Quo, w 1926r. w  t. Wodewil . W 1929 występowała w Teatrze Nowym w Warszawie, w latach 1930 –  1932 w Teatrze Ateneum. Grała tutaj m.in. Podstolinę ( Zemsta ), Orgonową ( Damy i huzary ), Pulcherię ( Dom otwarty ), które ujawniły jej wybitny talent komediowy. W następnych latach ponownie w teatrach rewiowych : Morskie Oko – 1933 , w sez. 1933/34 w Teatrze Ateneum. W latach 1934 – 1939  na scenach TKKT ( gł. Teatr Polski , Teatr Mały ), m.in. w takich rolach : Łechcińska    ( Rozbitki ), Dolly  Fulten ( Karolinka ), Ciocia ( Gałązka rozmarynu ).

Podczas II wojny światowej prowadziła tajne kursy aktorskie. Już w sez. 1944/45 grała i reżyserowała w Teatrze m.st. Warszawy. Za reżyserię Szczęścia Frania otrzymała nagrodę Warszawskiej Rady Narodowej. W sez. 1945/46 w Miejskich Teatrach Dramatycznych , w 1947 r. występowała w Teatrze Syrena w Łodzi , w sez. 1949/50 w Teatrze Syrena w Warszawie, a w latach 1950 – 1957 w Teatrze Wojska Polskiego w Warszawie, gdzie zagrała swe ostatnie role, jej najwybitniejsza rola z tego okresu to Wassa ( Wassa Żelaznowa ).

Jej warunki zewnętrzne , okrągła postać, charakterystyczny „kaczy chód”, zabawny akcent kresowy, rumiana twarz ze śmiejącymi się oczami, tworzyły gotową figurę komiczną, co w połączeniu z kulturą interpretacji, wdziękiem i wigorem scenicznym dawała Buczyńskiej stanowisko jednej z najpopularniejszych aktorek komediowych w stolicy . Była także ceniona recytatorka poezji współczesnej, wytrawna aktorką kabaretową , radiową i filmową . W ciągu swej kariery wystąpiła w kilkudziesięciu filmach, tworząc niezapomniane kreacje ;( Książątko – 1937 ), (Moi rodzice rozwodzą się – 1938 ), ( Strach – 1938 ), ( Irena do domu – 1955 ).