Był synem Juliusza i Marii Frejerów. Już w 1904 jako uczeń gimn. w Łodzi brał udział w przedstawieniach amatorskich. Później uczęszczał do szkoły dram. M. Przybyłowicza w Krakowie. W 1908 debiutował w t. łódz. i pozostał w tym zespole do 1911, brał też udział w występach zespołu w Kijowie (1911). W. 1912-13 występował w T. Małym w Warszawie, w 1913-14 w T. Polskim w Wilnie, w sez. 1915/16 dorywczo w T. Polskim w Warszawie, a od lutego 1916 do 1917 w T. Praskim, w 1917-19 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1919/20 w T. Praskim w Warszawie, w 1920-24 w T. Rozmaitości oraz w T. im. Bogusławskiego, w 1924-26 w T. Miejskim w Łodzi. W 1926 osiadł na stałe w Poz­naniu i do 1939 występował w T. Polskim, a dorywczo także w T. Nowym. Okres II wojny świat. spędził w Warszawie, a od 1945 do końca życia występował znów w T. Polskim w Poznaniu i 24 V 1960 obchodził tu jubileusz pięćdziesięciolecia pracy. Wg Sz. Gąssowskiego cechowały go "świetne warunki fizyczne, godna postawa, mocny męski chód, dość pewny i szeroki gest". Grał m.in. takie role jak: Wy­socki ("Noc listopadowa"), Regimentarz ("Ksiądz Marek"), Książę Herkules ("Sułkowski"), Don Diego ("Cyd"), Burmistrz ("Wizyta starszej pani"), Prezes ("Kordian"), Abriezkow ("Żywy trup"). Ostatnią rolę - Gospodarza oberży ("Wesołe kumoszki z Windsoru") grał na kilka tygodni przed śmiercią. 
Bibl.: Almanach 1962/63; Czempiński: Teatry w Warszawie s. 190 (il.); Biuletyn Informacyjny SPATiF 1963 nr 30; Gaz. pozn. 1963 nr 61 (Sz. Gąssowski); Ilustr. Kur. pol. 1963 nr 20; Teatr 1963 nr 7; Afisze i programy, IS PAN; Akta SPATiF nr 720. 
Ikon.: A. Bilski: P. w roli (Tak się zdobywa kobiety), rys., repr. - MTWarszawa; W, Bartoszewicz: P. jako Bacciarelli (Król i aktor), rys., 1952 - MTWarszawa; Fot. w rolach - MTWarszawa. 
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973