Antoni Żuliński

 

data urodzenia: 3.04.1900 Kraków

data śmierci: 22.10.1973 Kraków

 

aktor;

 

Był synem Jadwigi i Edwarda Żulińskich. Po maturze kształcił się w Krakowie w Szkole Muz. im. Żeleńskiego, którą ukończył w 1932. W 1933-39 działał jako muzyk; komponował pieśni, a także muzykę do przedstawień teatr., m.in. do "Poskromienia złośnicy" w Krakowie (1935), "Wy­zwolenia" w Katowicach (1936). Współpracował też z akademickimi zespołami amatorskimi. W 1936 zaangażował się jako aktor do T. im. Bogusławskie­go w Kaliszu i występował tam do 1938; opracował też muzycznie kilka przedstawień, m.in. "Krakowia­ków i Górali", "Pastorałkę". W 1937 zdał eksterni­styczny egzamin aktorski w PIST. W sez. 1938/39 występował w T. Miejskim w Wilnie, gdzie grał min. Kaznodzieję ("Wyzwolenie"), Krasickiego ("Rej­tan"). Podczas II wojny świat. pracował jako urzęd­nik w Zarządzie Miejskim w Krakowie i udzielał lekcji gry na fortepianie. W tym czasie pozostawał w kontakcie z J. Osterwą i M. Kotlarczykiem, a po zakończeniu wojny podjął w 1945 współpracę z krak. T. Rapsodycznym. Od 1946 do przejścia na emeryturę w 1968 był stale zaangażowany w T. im. Słowackiego w Krakowie, a okresowo wy­stępował też w Starym Teatrze. Grywał wówczas niewielkie role charakterystyczne, takie jak: Dziad ("Wesele"), Morton ("Maria Stuart" J. Słowackiego), Ojciec Lelewela ("Noc listopadowa"), Posłaniec ("Wy­zwolenie"), Kardynał ("Elżbieta, królowa Anglii"). Na­dal też komponował muzykę do przedstawień w T. Rapsodycznym i w innych t. krakowskich. Po przej­ściu na emeryturę występował jeszcze czasem w epizodach, np. w 1973 jako Kamerjunkier ("Dziady") w Starym Teatrze.

Bibl.: Almanach 1973/74; Kaszyński: Teatralia; Nawrat: Repertuar; Dz. Pol. 1973 nr 254; Pam. Teatr. 1986 z. 2-3 s, 330, 353-355; Akta (tu fot.), ZASP; Akta, T. im. Sło­wackiego Kraków; Afisze i programy, IS PAN.

Ikon.: A. Karpiński: Portret, informacja: Dz. Pol. 1955 nr 276; Fot. - Arch. Dok. Mech., IS PAN.

Film.: 1963 - Weekendy, n. I (f.); 1964 - Koniec naszego świata (f.); 1966 - Lenin w Polsce (f.); Materiały - Archiwum TVWarszawa.

Nagrania: Rola - Polskie Nagrania.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994