Halina Kamińska

 

data urodzenia: 17.09.1907/8 Warszawa

data śmierci: 4.06.2004 Haddonfield (USA)

 

aktorka;

 

Właściwie Halina Kamińska  1v. Kempa 2v. Annesky .

Żona aktora Józefa Kempy.

 

Dorastała w środowisku artystycznym. Ojciec był suflerem w Teatrze Wielkim w Warszawie, oraz organistą w warszawskich parafiach i dyrygentem koncertów.

W latach gimnazjalnych uczęszczała na zajęcia w szkole baletowej przy T. Wielkim, a w latach 1924-27 kształciła się na oddziale dramatycznym przy warszawskim Konserwatorium Muzycznym. Na sez. 1927/28 została zaangażowana do T. Narodowego. Jej pierwsze role to Dziecko trzecie i Sowietnikówna (Dziady Mickiewicza), a w T. Letnim np. Victoria (Szkoła wdzięku Millera i Miltona). W sez. 1928/29 występowała w T. Miejskich we Lwowie, m.in. 

jako Józio (Dziady), Hesia (Moralność pani Dulskiej Zapolskiej).W l. 1929-32 była aktorką T. Miejskich w Wilnie, jedną z wyróż- niających się w zespole A. Zelwerowicza. Grała dużo, w różnorodnym repertuarze, często były to główne role, m.in.: Lulu (Wesoła spółka Nanceya i Armonta), Daisy (Szalona okazja Greyera), Mary (Teatr wiecznej wojny Jewreinowa), Viola (Wieczór Trzech Króli Shakespeare’a), Consuela (Ten, którego biją po twarzy Andrejewa), Jadzia (Ich synowa Grzymały-Siedleckiego), Cesia (W sieci Kisielewskiego), Ewa (R.H. Inżynier Winawera), Puk (Sen nocy letniej Shakespeare’a), Szlojleme (Mirla Efros Gordina), Pfefer (Młody las Hertza), Helenka (Pan Jowialski Fredry), Marychna (Sztuba Leczyckiego). Na sez. 1932/33 wróciła do Warszawy, zaangażowała się do T. Ar- tystów i w październiku 1932 zagrała Zosię (Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale  Bogusławskiego). W maju 1933 wystąpiła w t. Morskie Oko w roli Beatryce, w reżyse- rowanej przez L. Schillera operetce Boccacio Suppego, a w lipcu i sierpniu t. r. w Wilnie, jako Jill (Jim i Jill Greya i Newmana) oraz w sztuce Co on robi w nocy Neala i Fernera. W sez. 1933/34 grała ponownie we Lwowie, m.in. Izabelę (Moja siostra i ja Berra i Verneuila), Kaczulską (Rodzina Słonimskiego), Klarcię (Gospoda „Pod Białym Koniem” Blumenthala i Kadelburga), Edelgardę (Dziewczęta w mundurkach Winsloe), Marysię (Podróż po Warszawie Schobera). W lipcu 1934 z t. lwow. gościła w Krakowie i na scenie T. im. Słowackiego wystąpiła w rolach Felci (Królowa przed- mieścia Krumłowskiego) oraz Ludwiki (Towariszcz Devala). Później wróciła do Warszawy. W sez. 1934/35 grała w T. Na- rodowym Dziewczynę (Dziady), a w T. Ak- tora Anielę (Chory z urojenia Molie - re’a) i z tym przedstawieniem latem 1935 wyjeżdżała na występy gościnne do Krakowa, Poznania i Łodzi. W sez. 1936/37 w T. Ate- neum grała rolę Mony (Woźny i minister Birabeau), a latem 1937 z tym przedsta- wieniem brała znów udział w objeździe miast polskich. W 1937 zagrała w pol. filmach: Płomienne serca i Książątko. Później zmieniła emploi i występowała jako aktorka i piosen- karka rewiowa. W sez.1937/38 i 1938/39 na- leżała do stałego zespołu t. Małe Qui-Pro-Quo, była tu jedną z gwiazd wielu rewii. W lutym 1938 wzięła udział w Warsztacie Teatr. PIST-u: grała Dorotkę (Szkoda wąsów Dmuszewskiego) na scenie T. Narodowego. W czasie okupacji niem. mieszkała nadal w Warszawie, pracowała jako kelnerka w kawiarni aktorskiej „Znachor”, kilkakrotnie wystąpiła w t. jawnych, np. w czerwcu i lipcu 1943 w t. Miniatury, we wrześniu t. r. w T. Komedia jako Emma (Matura Fodora, wzn. w lipcu 1944). W styczniu 1941 w Starym T. w Krakowie wzięła udział w programie Zaczynamy sezon, inauguru- jącym cykl imprez w ramach działalności RGO, z grupą artystów warsz. wystąpiła w marcu 1944 w krak. T. Powszechnym. Po upadku powstania warsz., znalazła się znów w Krakowie. Postanowiła emigrować i po krótkim pobycie w obozie przejściowym w Niemczech, wyjechała do Włoch, skąd po zamążpójściu wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Na emigracji zajmowała się z powodzeniem rzeźbą i malarstwem, miała kilka wystaw, a jej biogram znalazł się w internetowym leksykonie Ask/Art. The Artist Bluebook. Po śmierci męża swój ma- jątek zapisała w testamencie Fundacji Stow. Pol. Artystów Muzyków oraz na rzecz Domu Artysty Weterana Scen Pol. w Skolimowie k. Warszawy.

 

Źródło : Almanach Scen Polskich 2003/2004